Verder Toscane in!

Op voorhand excuus dat de dagbeschrijvingen wat langer worden. Dat is met name voor mezelf!!

Vr 30/9 Naar San Gimignano. 14km.

Korte etappe vandaag. Het was noodweer vannacht met veel regen en onweer. Ik was van plan, gezien de korte afstand, om laat te vertrekken, maar om half 7 is het droog en vandaag wordt er ook nog veel regen verwacht dus iedere droge km is meegenomen.

Gisterenavond nog een appje van Mozes en de Denen gehad van de eerste groep waarmee ik samenliep. Ze hebben Rome bereikt! Nu ik nog!

Na een ontbijtje bij Bar Centrale ga ik op pad. Ik blijf me verbazen hoe mooi het landschap hier is. Als ik een agriturismo passeer voegen zich 3 anders lopers bij mij. 2 Italianen, Antonio en Angelo en zowaar een Belg, Marc. Ze werken alle 3 bij een Zweeds bedrijf dat snij apparatuur maakt. Even later voegt zich ook een dame uit Colorado zich bij ons. Met z’n 5-en lopen we naar San Gimignano. We houden het helaas niet droog, dus regenjassen en poncho’s om en verder door de regen. De route gaat deels over zandpaden en dat is dus weer glibberen. De mannen met wie ik loop zijn vandaag gestart en lopen tot Siena. Dat is ook de eindbestemming van de Amerikaanse.

Antonio werpt zich op als gids en vertelt van alles over de omgeving en het stadje waar we naar op weg zijn. In het Engels wel te verstaan.

Als we langs een wijngaard lopen plukt hij een tros blauwe druiven en laat ons proeven. Super zoet en lekker.

Voor 12 uur arriveren we in de stad met de torens, San Gimignano. Ooit waren dat er 300. Nu resteren er nog 12 of 13.

Op zoek naar wat eten komen we ook de 4 dames van gisteren weer tegen, Martina en Sarah, Jennifer en Eliana.

De Belg en de 2 Italianen zitten ook op mijn slaapplek, Convento San Agostino. Om half 3 mogen we erin. Tot die tijd probeer ik droog te blijven want het komt behoorlijk naar beneden.

De Amerikaanse zit in een chique hotel.

Het stadje wordt ook in dit jaargetijde nog overspoeld door toeristen.

De pelgrims die in tegenkom gaan bijna allemaal tot Siena.

Aan het eind van de middag gaan we met ons 4-en nog wat drinken. Ik moet van Antonio een glas witte wijn, Vernaccia proberen. Komt uit de streek en is inderdaad heerlijk.

Savonds kookt onze gastvrouw Christiana voor ons 4-en en haar man Virginio. Maar voordat we aan tafel aanschuiven ondergaan we nog een rituele voetwassing. Heel bijzonder. Zo laat ze zien dat ze ten dienste van ons pelgrims staan.

We worden verwend en gaan voldaan naar onze stapelbedden.

Za 1/10 Naar Abbazia D’Isola 24 km.

We ontbijten met ons 4-en samen met Christiana en Verginio en om 6:45 nemen we dan afscheid van ze. We krijgen nog een wens op een papiertje mee.

Na alle regen is deze dag een verademing. De zon komt op, in de dalen hangt een dikke mistsluier, maar daar steken de bergdorpjes net bovenuit. Sprookje.

Door alle regen zijn de paden wel glibberig. We zijn gewaarschuwd dat we mogelijk de rivier de Elsa op blote voeten moeten oversteken als gevolg van de hevige regenval. En dat 3 x.

Onderweg komen we ook Martina en Sarah weer tegen die in een bungalow op een camping hebben geslapen. Zij logeren op het zelfde adres als ik vannacht.

Omdat ik op een gegeven moment voorop loop raak ik de anderen kwijt. Ik volg de gps tracks en zij de bordjes. We houden wel contact via Whatsapp.

Het levert mij een uitdagende route op die eerst door 2 schitterende oude middeleeuwse dorpjes gaat, Le Grazie en Colle di Val D’Elsa. Palazzo na palazzo zie ik. Zo goed geconserveerd.

Dan slinger ik mee met de rivier de Elsa. Als ik bij de eerste oversteekplaats kom, zie ik de stapstenen duidelijk boven water, dus geen probleem. En dat geldt gelukkig ook voor de andere 2 oversteken. Wat wel ophoudt, is dat er regelmatig omgewaaide bomen over het vochtige pad liggen, dus dat is regelmatig erover of er onderdoor klauteren. Knieën zitten onder de klei.

Een late lunch houd ik onder een oude olijfboom met zicht op het hooggelegen ommuurde stadje Monteriggioni, waar ik morgen doorheen zal lopen.

Op mij slaapadres, de oude abdij van Isola, tref ik Bruno en Giovanni, die ik de laatste 2 dagen al eerder ben tegengekomen. Later komt er nog een Frans stel bij. Charly en Lorence. Ze lopen van Langres naar Rome.

Doordat er 3 man het eten in de herberg hebben afgezegd, kunnen we met de hele kamer, met z’n 5-en eten in de herberg. Er is verder niet veel in het gehucht. Er is 1 restaurant, maar dat is volgeboekt, dus een geluk dat we mee kunnen eten.

Het eten wordt opgediend in een oude kapel. Heel bijzonder. Met in totaal 11 man wordt het nog heel gezellig! Zeker als er wat flessen wijn op tafel worden gezet.

zo 2/10 Naar Siena. 21 km

Om 7:15 een gezamenlijk, zeer karig ontbijt in de kapel, maar alles is meegenomen.

Eerst een flinke klim naar het ommuurde stadje Monteriggioni. Bij het enige barretje komt iedereen weer samen voor een 2e ontbijtje.

Dan verder op pad naar Siena. Het is bewolkt en prima weer om te wandelen.

Veel lopers op de route. Ook veel dagjes wandelaars. In Monteriggioni worden hele busladingen gedropt!

Ik loop een stuk op met mijn kamergenoten van vannacht. Hoop dat ik de Fransman Charly niet meer op een slaapplek tref. Typisch geval van apneu. Ademt met de Franse slag. Iedere keer denk ik dat hij er in blijft. Maar ik heb al met al toch nog redelijk geslapen.

Onderweg pauzeer ik samen met Bruno en Giovanni bij een tentje, waar je wat te eten en te drinken kan krijgen en betaald voor wat t je waard is! Donativo.

Onderweg kom ik ook Jennifer en Eliana weer tegen die op een bankje zitten te lunchen. Zij willen ook rond midden oktober in Rome zijn.

Op mijn laatste rustplek komen, blijkt later, een Duitse moeder en dochter aanlopen. Ik zeg dat Rome de andere kant op is. Ze legt uit dat ze in Rome beroofd zijn, waarbij beide rugzakken met alles er op en eraan, uit hun auto is gestolen. Dus nu lopen ze met wat geïmproviseerde spullen van Siena naar Lucca. Sneu!

Aangezien ik niet echt een lunch heb kunnen regelen, eet ik bij het binnenkomen van Siena in een heel klein restaurantje een bordje verse tagliatelle Raghu. Wij noemen dat Bolognese, maar dat kennen de Italianen niet. Daar knap je van op! Heerlijk.

Het is nog superdruk met toeristen in Siena. Als ik een stempel in de kathedraal ga halen, kom ik Martina en Sarah nog tegen. We maken een selfie als afscheid. Ze gaan weer naar huis.

Wat een schat aan mooie oude gebouwen heeft Siena. Uiteraard ga ik naar Il Campo, waar de Palio 2 x per jaar wordt gehouden. Dat is een spectaculaire paardenrace rond t plein. Dan is er geen hotelbed meer te krijgen.

Ook Charly, de snurker en Lorence zitten in dezelfde Albergo als ik. Gelukkig hebben we eigen kamers.

Ma 3/10. Naar Buonconvento. 32 km.

Ik sla 't ontbijt in de Albergo over, omdat je er pas om 7:30 terecht kan. Ik regel dat, zoals zo vaak, bij een barretje en ga om 7:15 op pad.

Bij het verlaten van Siena, bij de Porta Romana, kom ik de Jennifer en Eliana weer tegen. Die gaan vandaag tot Ponte d’Arbia. Ik plak er nog 4 km aan vast.

Het is weer is goed, nu nog bewolkt maar we gaan de 25 graden weer halen vandaag. Veel akkers zijn geploegd en de rollen hooi liggen in grote schuren te wachten om als maaltijd voor het vee te dienen. Ik daal af naar het dal van de rivier de Arbia.

Bij het verlaten van Siena kom ik een stel uit Gibraltar tegen, Marc en Michelle. Marc heeft zo’n beetje iedere Camino al eens gelopen. Zelfs naar Jeruzalem. Deze doet hij voor de 3e keer. Ze zitten op het zelfde schema als ik, dus die ga ik wel vaker zien.

Een 7-tal Italiaanse schonen kom ik ook al een paar dagen tegen, ook nu weer. Je hoort ze al van verre. Italianen horen graag hun eigen stem.

Ik loop een aantal km’s langs een spoorlijn. Het is warm en de zonnebrand op mijn gezicht zorgt ervoor dat door t zweet mijn bril steeds naar de punt van mijn neus zakt.

Na een laatste pittige klim, daal ik af naar Buonconvento. Een pittoresk middeleeuws stadje met een immense deur in de toegangspoort.

Op mijn slaapadres kom ik 2 Deense vrouwen tegen die ik vandaag ook al gesproken had. Het is hun eerste dag van een weekje lopen. Als ik door het stadje dwaal ontmoet ik nog een Deense pelgrim, Bettina, die ook een huisje in Lucca heeft.

De restaurants hier werkend veel met locale producten, dus dat ga ik eens verkennen vanavond!

Di 4/10. Naar San Quirico d’Orcia. 22km.

Na mijn ontbijt loop ik het stadje uit en ga gelijk de mist in. Letterlijk en figuurlijk. Het is mistig vanochtend. Her en der worden de rolluiken opgetrokken in de huizen.

Als ik weer in het groen loop zie ik zowaar een bever in een klein riviertje.

Als ik langs Castello Tricerchi, met haar wijnkelders loop, ruik ik de wijn die daar gebotteld wordt. Kratten met duizenden flessen staan klaar om gevuld te worden.

Rond 9 uur gaat de zon schijnen en de mist verdwijnen.

Ik loop door diverse wijngaarden en wordt via borden uitgenodigd om te komen proeven bij de cantina’s . Te vroeg voor mij.

De weg trekkende mist en de blauwe lucht toveren een Toscaanse herfstochtend te voorschijn, zo mooi. Bergdorpen lijken op de wolken te zweven. 200% genieten.

In Torrenieri trakteer ik mezelf op wat zoetig gebak bij een pasticceria. Na een rustpauze loop ik een half uur op met een Engels stel. Ze vragen van alles en nog wat aan mij over de Via Francigena. Totdat ze er achter komen dat ze al een half uur de verkeerde kant op lopen. Ze moeten richting Siena. Blijft moeilijk dat links en rechts voor Engelsen.

De laatste 6 km slinger ik via de zeer rustige Strada Provinciale 137 eerst naar boven, dan weer naar beneden om uiteindelijk weer boven in San Quirino d’Orcia te eindigen. Van boven zie ik de weg als een soort Yellow Brick Road voor mij uitgerold. Ik ga van links naar rechts en andersom om de bochten steeds aan de buitenkant te nemen.

Ik heb het al vaak over oude Romeinse wegen gehad, maar als ik San Quirino d’Orcia binnen loop en bij mijn slaapadres incheck bij een tamelijk corpulente dame, moet ik toch weer denken “Wat zou die Romeinse wegen”.

Tot binnenkort!